|
|
 |
Asgjë për kohën
Shkuan edhe vjeshtat e pikëllimit më ty
Shikimet heshturazi përpiqen në kujtim
Gjethet e rëna bëhen trishtim në shpirtin e murosur
Etja në vetmi ka balsamosur trupin tënd të ri
E në borën errësohesh së bashku me heshtjen
Në ty ëndërrohet malli, preket vetmia
Për t’u rritur pendimi në vdekjen e vonë
Që s’do ta lanë shiu në syrin e vrarë të dhembjes
Për të mos thënë asgjë për kohën e vjetër
Dhe shkove larg, atje në pafundësi
Ku qielli dhe toka zhdukën në dritë
Për të rigjetur vetveten e humbur
Duke thurur ngadalë vuajtjen e lotuar
Për mbretërinë e humbur në jetë
Në shtrirje të flakëruar ike pa zë
Lamtumira nuk t’u kërkua
Nga sëmundja e ëndrrave të brishta
Për të mos u kthyer kurrë
Në lumin e shterur
Atje ku je bërë trishtim për veten
Dhe humbe në të trishtën vjeshtë
Për të mos thënë asgjë për kohën e vjetër
Sepse ke dashur më shiun ikjen
S’ke ëndërruar fatin në pranverë
Për të mos u mjaftuar me ligësinë në trup
More çka nuk more dhe ike
E tani kufoma e gjallë në fantazinë tënde t’i verbon të dy sytë
Mosbesimi në Zot e në vete ta zbeh edhe jetën
Asgjë për kohën e vjetër
Për t’u shuar ngadalë pa shenjë pa dok
Nuk kishe qenë asgjë
Vetëm trishtim i kot.
...........................................
Lutem
Kujtimit ndërtojn mure
Shiu i vjeshtës lot
Kërkoj harrimin e stinëve
Nga vjeshta e kujtimit
Shpëtomë Zot
Humbi në vjeshtë
Shihemi në vjeshtë
Çdo gjë është rrënuar
Shpëtomë ZOT
............................................
Në glob
Fjalën e mori mërzia
Së bashku me detin
Asnjë dorë nuk u prek
Vetëm hija ime rri pranë njoha
heshtjen e besimit
Bekimin e ALLAHUT
kërkova
Për neTi
në fundin e botës
Bota u ngushtua në glob
Së bashku me heshtjen
Unë prita
Pa e ditur se ishe aty si më parë
Plotë neveri mbete ti njeri
....................................
Kështjella
Ndërtohet kështjella ime
Ik drejt qiellit
Pa mure
Muret me mure rrëzohen
Ngatërrojnë shikime
Njerëzit flasin çuditërisht
kështjella e besimit të Allahu
e forte plotësishtë
..........................................
|
|
 |
|
|
|
|
